മഷിത്തണ്ടിനാല്‍ മായ്കാനാകാതെ മനസ്സില്‍ കോറിയിട്ട് കല്ലുവരകള്‍

കോഴിക്കോട് dc അന്താരാഷ്ട്ര പുസ്തകോത്സവ വേദിയിലൂടെ ഞങ്ങള്‍ നടന്നുനീങ്ങി. കണ്ണില്‍ കാണുന്ന പുസ്തകങ്ങളെല്ലാം എടുത്ത്‌ പുറംചട്ടയും ബ്ലര്‍ബും വായിച്ച ശേഷം കണ്ണ് ചിമ്മി ഏതെന്കിലും പേജ് തുറന്ന് അതില്‍ കാണുന്നത് വായിക്കും ഒടുക്കം എടുത്ത സ്ഥലത്ത് തന്നെ പുസ്തകം വെക്കും.
പുസ്തകങ്ങള്‍ വാങ്ങിക്കുമ്പോള്‍ അവ വായിക്കാനുള്ള സമയം കൂടി വാങ്ങിക്കണമെന്നു എവിടയോ വായിച്ചതായി ഓര്‍ക്കുന്നു.
ബഷീറും, ഒ.വി.വിജയനും, ബെന്യാമിനും പിന്നെ കെ.ജി.ശങ്കരപ്പിള്ളയും, റഫീഖ്‌ അഹ്മദും, റോഷ്നി സ്വപ്നയും ഒക്കെ കയ്യിലുണ്ട്. വാങ്ങിയിട്ടും എടുത്തിട്ടും കൊതി തീരുന്നില്ല മതിയാകുന്നില്ല. അങ്ങിനെ ഞങ്ങള്‍ വീണ്ടും നടന്നു. അത്രയൊന്നും ആകര്‍ഷകം അല്ലാത്ത പുറംചട്ടയും തീരേ കേട്ടിട്ടില്ലാത്ത രചയിതാവും അശോകന്‍ മണിയൂര്‍, അശോകന്‍ ചെരുവില്‍ ആണോ എന്ന് ഒന്ന് കൂടി നോക്കി. അല്ല അശോകന്‍ മണിയൂര്‍ തന്നെയാണ്. കല്ലുവരകള്‍ എന്ന് പേരുള്ള ഒരു കവിതാസമാഹാരം ആയിരുന്നു അത്. ബ്ലര്‍ബ് വായിച്ചു അത്ര നന്നായി തോന്നിയില്ല, മാത്രമല്ല അവതാരികയും ഇല്ല. കൂടേയുള്ളവള്‍ ഒരു പേജ് വെറുതെ മറിച്ച് ഒരു കവിത കാണിച്ചു തന്നു.
‘ഓര്‍മ്മക്കായി' എന്ന് പേരുള്ള കവിത
“വേണം
നീ തരുന്ന നോവുകള്‍
ഇനിയും.
അല്ലെങ്കില്‍
മറന്നുപോവും ഞാന്‍
നിന്നെ.”
അത് വായിച്ചതിനു ശേഷം ഞങ്ങള്‍ പരസ്പരം നോക്കി. പുസ്തകം അവിടെ തന്നെ വെച്ചു. കാരണം അശോകന്‍ മണിയൂര്‍ അത്ര വലിയ കവിയൊന്നും അല്ലല്ലോ. അത് മാത്രമല്ല വെറുതേ എന്തിനാണ് ആ പുസ്തകം വാങ്ങി കാശ് കളയുന്നത് എന്ന മനോഭാവവും ഉള്ളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു. മുന്നോട്ട് നടന്ന ഞങ്ങള്‍ തിരികെ വന്ന് ആ കവിത ഒന്ന് കൂടി വായിച്ചു. ഈ കവിതാ സമാഹാരം വാങ്ങാതെയിരുന്നാല്‍ അത് ആ കവിതയോടും കവിയോടും ചെയ്യുന്ന അനീതി ആയിരിക്കും എന്ന് മനസ്സ്‌ പറഞ്ഞു. അത് വാങ്ങിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി അതിലെ ഒന്നാമത്തെ കവിത വായിച്ചു.
‘ചൂട്ട്’
“കൂട്ടായിരുന്നു
വെട്ടമായിരുന്നു
എന്നും.
നിലത്തുരച്
കുത്തിക്കെടുത്തി
വലിച്ചെറിയുമ്പോള്‍
ഓര്‍ത്തില്ലല്ലോ
ഒന്നും.”
ഞങ്ങള്ക്ക്ു‌ ആ വരികളോട് വല്ലാത്തൊരു ഇഷ്ടം തോന്നി. ഒരു കോപ്പി മാത്രമേ ആദ്യം ഞങ്ങള്‍ വാങ്ങിയിരുന്നോല്ലു. ഇഷ്ടം തോന്നിയപ്പോള്‍ ഒന്ന് കൂടി വാങ്ങാനായി വീണ്ടും അകത്തു കയറി. ആയിരക്കണക്കിന് പുസ്തകങ്ങള്ക്ക് ഇടയില്‍ കല്ലുവരകള്‍ തിരഞ്ഞു. അത് വെച്ചിരുന്ന സ്ഥലത്ത്‌ നോക്കി, കണ്ടെത്താന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല (മുഖ്യധാരാ പ്രസാധകരും കവികളും ചേര്‍ന്ന് ഒളിപ്പിച്ചതാകും എന്ന് ഞങ്ങള്‍ സംശയിച്ചു ). ആരാലും അറിയാതെ തിരസ്കരിക്കപ്പെടുന്ന അനേകം കവികളില്‍ ഒരാളായിരിക്കും ഇദ്ദേഹവും എന്ന് ഞങ്ങള്‍ പറഞ്ഞു. തീരേ കേട്ട് പരിചയമില്ലാത്ത പബ്‌ലിഷറും രചയിതാവും ആയതിനാല്‍ ആരോടും ചോദിക്കാനും കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇന്നാണ് കല്ലുവരകള്‍ മുഴുവനായും വായിച്ചത്. ഹ്രസ്വവും ഹൃദ്യവും ആണ് അതിലെ ഓരോ കവിതകളും. നിത്യ ജീവിതത്തിലെ സകല സമസ്യകളെയും പ്രതിപാതിക്കുന്നതാണ് കല്ലുവരകളിലെ ഓരോ വരികളും. വിവരിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അത്രയും വിശാലവും എന്നാല്‍ ലളിതവും ആണ് കവിതകള്‍ ഓരോന്നും.
58 കവിതകള്‍ അടങ്ങിയ ഈ സമാഹാരത്തിലെ എല്ലാ കവിതകളും മനോഹരമാണ്. അതിലെ ചിലത് ഞാനിവിടെ പങ്ക് വെക്കട്ടെ. കാരണം നിങ്ങള്ക്ക് ‌ ഈ കവിതാ സമാഹാരം തിരഞ്ഞാല്‍ കിട്ടണം എന്നില്ല. കിട്ടിയാല്‍ എടുക്കാനും മറക്കരുത്.

‘കള്ളം’
“ഇത്തിരിയോളം
മുഷ്ടിയോളമാത്രെ
ഹൃദയം!
കള്ളം... പച്ചക്കള്ളം...
അങ്ങിനെയെങ്കില്‍
ഇടമുണ്ടാവുമോ
ഇത്രയേറെ മുറിവേല്ക്കാന്‍?”

‘നൂലറ്റം’
“മുന്നില്‍ കണ്ട
ദ്വാരത്തിലൂടെ
അറിയാതെ കടന്നുപോയി.
പിന്നില്‍
ആരോ തീര്‍ത്ത
കുരുക്കിന്റെ
വലിപ്പമറിയാതെ...”

‘വീട്’
“പുറത്ത്‌
ഒറ്റ മതില്‍.
അകത്ത്
എത്ര മതില്‍!”

‘പടക്കം’
“ഒരു തീപ്പൊരി...
ഒരു മുഴക്കം...
സ്വയം തകര്‍ന്നെന്കിലെന്ത്‌?
അറിഞ്ഞു ഏവരും
നീ ആരെന്ന്.”

‘നീതി’
“നീതിയില്ല,
എങ്കില്‍
നീ
തീയാവുക.”

ഇരകളാകുന്നവര്‍ ഞങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല

വായിക്കപ്പെടാതെ പോകുന്ന എത്രയോ വരികളുണ്ട്,
കണ്ണില്‍ കണ്ടിട്ടും നമ്മള്‍ ഓടിച്ചുനോക്കാത്ത എത്രയോ എഴുത്തുകളുണ്ട്.
കവിത എഴുതാതിരിക്കുന്നതാണ് ഇന്നത്തെ ഏറ്റവും വലിയ വിപ്ലവപ്രവര്ത്തനമെന്ന് ചിലര്‍ പുതുതലമുറയെ ഉപദേശിക്കുന്നുണ്ട് ആ ഉപദേശങ്ങളുടെ ഇരകളാകാതിരിക്കാം നമുക്ക്‌. ഇന്നത്തെ കവിതകളില്‍ പുതിയതൊന്നും സംഭവിക്കുന്നില്ലെന്നു പരാതി പറയുന്ന ചില ആസ്ഥാന കവികളുമുണ്ട്. Sobin Mazhaveeduന്റെ ‘ഇരകളാകുന്നവര്‍ ഞങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല’ എന്ന കവിതാസമാഹാരം ഈ ആസ്ഥാന ഉപദേശികള്ക്കുള്ള മറുപടി കൂടിയാണ്.
സോബിന്റെ കവിതകള്‍ ഇരയാക്കപ്പെടുന്ന സ്ത്രീക്കൊപ്പം ഉറച്ചുനില്ക്കുന്നുണ്ട് അവര്ക്കു വേണ്ടി കവി ഉറക്കെ പാടുന്നുമുണ്ട്.
‘’അവളെ ഓര്മിച്ച്
സ്വയംഭോഗത്തിലേര്പ്പെട്ടിരിക്കെ
അവളുടെ പേര് കൊത്തി ചിലച്ച
മൊബൈലിലൂടെ
ഏറ്റവും വികാരാധീനനായി
അയാള്‍ വിളിച്ചു; പെങ്ങളേ...’’
കവിയുടെ വാക്കുകളിലും വരികളിലും ഭാഷയുടെ അതിപ്രസരമില്ല, അത് നേര്ക്കു നേരെ വായനക്കാരനോട് സംസാരിക്കുകയാണ്, ആകുലതകളും വ്യാകുലതകളും പങ്ക് വെക്കുകയാണ്. ആത്മഭാഷണങ്ങളുടെ ഉള്ളഴിക്കലില്‍ തികട്ടി വരുന്ന ഓര്മകകളും, എത്രയനുഭവിച്ചിട്ടും മതിവരാത്ത പ്രണയവും, ജീവിതത്തെ കുറിച്ചിടാന്‍ കരുതുന്ന കുറച്ചു വാക്കുകളും മാത്രമേ എന്റെ കയ്യിലൊള്ളു എന്ന് കവി ആമുഖക്കുറിപ്പില്‍ ആശങ്കപ്പെടുന്നുണ്ട്. എന്നാല്‍ ആ ആശങ്കയെ അസ്ഥാനത്താക്കിയാണ് തുടര്ന്നുള്ള കവിതകളുടെ നില്പ്പും നിലപാടും.
‘’എങ്ങനെയാണിനി
ഒരച്ഛനു, മകളെ
മടിയിലിരുത്തി ഓമനിക്കാനാവുക?
ഏതമ്മയ്ക്കാണിനി
മകനെ, മാറോട്ചേര്ത്ത്
തഴുകിയാശ്വസിപ്പിക്കാനാവുക?
എങ്ങനെയാണിനി
ഒരു മുത്തച്ചന്, പേരക്കുട്ടിയെ
കൊഞ്ചിച്ചു മുത്തംവയ്ക്കാനാവുക?
ഏതമ്മാവനാണ്
പെങ്ങളുടെ കുട്ടിയെ കവിളില്‍
സ്നേഹത്തോടെ നുള്ളാനാവുക?
ഒരാങ്ങളയ്ക്കിനി
ചേച്ചിയുടെ/അനിയത്തിയുടെ
അടുത്തോന്നിരിക്കാന്‍
വിരല്‍ പിടിച്ച് നടക്കാനോ പറ്റുമോ?
രാവിലത്തെ പത്രങ്ങള്‍
എത്ര എളുപ്പത്തിലാണ്
ഓരോ ബന്ധങ്ങളിലും
അകലം പാലിക്കാന്‍
പഠിപ്പിക്കുന്നത്.’’
‘വാര്ത്തകള്ക്കിടയില്‍ സംഭവിക്കുന്നത്’ എന്ന കവിതയിലെ വരികളാണിവ. വാത്സസല്യത്തിന്റെ തലോടലും ഓമനിക്കലും വേറെയേതെങ്കിലും അര്ത്ഥത്തിലെടുക്കുമോ എന്ന് ഭയപ്പെട്ട് ജീവിക്കേണ്ട കാലത്ത്‌ ഈ വരികള്ക്ക് കൂടുതല്‍ അര്ത്ഥതലങ്ങളുണ്ടെന്നു തിരിച്ചറിയുന്നു.
പെണ്ണൊരു ഉടല്‍ മാത്രമായി ആണ്നോട്ടങ്ങളുടെ പ്രദര്ശനവസ്തുവായി മാറുമ്പോള്‍ കവി അവളെ ആര്ജ്ജവത്തോടെ ഓര്മെപ്പെടുത്തുന്നു.
‘’നിത്യസന്ദര്ശകരായ
ആണ്നോട്ടങ്ങളോടു
വീറോടെ ഉറപ്പിച്ചു പറയണം
ഒറ്റയായ അവയവങ്ങളുടെ
സ്മാരകമല്ല;പെണ്ണുടലെന്നു.’’
ഇരകളാകുന്നവര്‍ ഞങ്ങള്‍ മാത്രമല്ല എന്ന് ഇടയ്ക്കിടെ ഓര്മാപ്പെടുത്തുന്ന ഈ സമാഹാരത്തില്‍ 28 കവിതകളുണ്ട്. ‘മഴയുടെ ഒറ്റമരക്കാട്’ ആണ് സോബിന്റെ ആദ്യ കവിതാ സമാഹാരം. ഈ പുസ്തകം രണ്ടാമത്തേതാണ്. പച്ചില ബുക്സ്‌ ആണ് പ്രസാധകര്‍.

കുഞ്ഞോള്‍ക്ക് ഇനിയും ചോദിക്കാനുണ്ട്.

ബാപ്പാ, എന്താ ബാപ്പാ ഈ സ്വാതന്ത്രന്നു പറഞ്ഞാല്‍?
കുഞ്ഞോളെ അന്നൊടു ഞാന്‍ പറഞീണ്ട് ആവശ്യല്ലാത്ത ചോദ്യം ഒന്നും ചോയ്ക്കരുതന്ന്. കുട്ട്യാള് കുട്ട്യാള്ടെ് കാര്യങ്ങള്‍ മാത്രം അറിഞ്ഞാ പോരെ.?
ഇങ്ങള്ക്ക് അതൊന്നണ്ട് പറഞ്ഞു കൊടുത്താലെന്താ. ഓള്ക്ക് നാളെ സ്കൂളീക്ക് ഉള്ളതാവും.
പറ ബാപ്പ എന്താത് ?
അതിപ്പോ എങ്ങനാ പറയാ... അതായത്‌ കുഞ്ഞോളെ നമ്മടെ പൊരേല് പോലീസാര് വന്നിട്ട് നമ്മളെ ഓരുടെ കൂടെ കൊണ്ടവും.
കൊണ്ടോയിട്ട്.?
കൊണ്ടോയിട്ട് അവര് ഞമ്മളെ വേണ്ടോളം തല്ലും.
തല്ലേ..!??
ആ തല്ലന്നെ, സ്വാതന്ത്രം പോലെന്നെ അതും ഞമ്മടെ അവകാശം ആണല്ലോ.
ഇന്നെട്ടോ.?
അത് കഴിഞാലല്ലേ നമ്മള് പൊരുതി നേടിയ സ്വാതന്ത്രം കിട്ടാന്‍ പോണത്‌. പോലീസ്‌കാര് ബോംബ്‌ പൊട്ടിയ സ്ഥലങ്ങള്ടെ പേരൊക്കെ ഇങ്ങട്ട് ഇട്ക്കും അതിലിഷ്‌ടള്ള സ്ഥലം ഞമ്മക്ക്‌ സെലക്ട് ചെയ്യാം. അതാണ്‌ കുഞ്ഞോളെ സ്വാതന്ത്രം.
അപ്പൊ, എന്താ ബാപ്പാ ഈ സുരക്ഷ.??
എടീ.. ഖദിയ്യു ഈ കുരുത്തംകെട്ടോളെ ഇജ്ജി ഇവ്ട്ന്നു കൊണ്ടവണ്ണ്ടാ...
ഞാനിവ്ട്ന്നു വന്നാ ഈ പത്തിരിയൊക്കെ കരിയും. ഇങ്ങളത് പറഞ്ഞു കൊടുത്താളിം.
പറ ബാപ്പ.
കുഞ്ഞോളെ ബോംബ്‌ പൊട്ടിച്ചത്‌ ഞമ്മളാന്ന് സമ്മതിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും ഓര് ഞമ്മളെ പൂട്ടും. അപ്പൂട്ടാണ് കുഞ്ഞോളെ സുരക്ഷ.!!
ബാപ്പാ ഈ നീതിയും ഇത്പോല്ത്ത്ന്നേണോ.??
നീതി... ഹ്മം... ഞാന്‍ നീട്ടി ഒന്നങ്ങ്ട്ട് തരും. ഹിമാറെ, അനക്ക് വേറൊന്നും ചോയ്ക്കാനില്ലേ..!?
ഇതുംകൂടി പറഞ്ഞാ മതി ബാപ്പാ.
അതിപ്പോ അത്ര വല്ല്യ കാര്യം ഒന്നും അല്ല കുഞ്ഞോളെ. പത്ത്‌ പന്ത്രണ്ട് കൊല്ലം ജയിലില്‍ കെടന്നാല്‍ നമ്മളോട് കോടതി പറയും നമ്മള് നിരപരാധിയാണെന്ന്, അതാണ്‌ നീതി...
ബാപ്പാ... ഇതേതാ ബാപ്പാ ഈ നാട്.??
കൂടുതല്‍ ചോദിക്കാനോ പറയാനോ കുഞ്ഞോള്ക്കും ബാപ്പാക്കും അവസരം കിട്ടുന്നതിനു മുന്പേ പുതിയ പ്രധാനമന്ത്രി സത്യപ്രതിഞ്ജ ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.